Werkswitch tijdens coronacrisis: van strategisch advies naar infectiepreventie

Geen moment getwijfeld

Monique: ’In de periode van de intelligente lockdown merkte ik dat mijn werk bij DJI terugliep omdat afspraken werden afgezegd. Ik ben projectleider voor de implementatie van het bestuurlijk akkoord re-integratie van ex-gedetineerden. Hiervoor had ik net lokale teams samengesteld om aan de slag te gaan met de uitwerking. Binnen het ministerie van Justitie en Veiligheid zit ik in de procesbegeleiderspool maar alle bijeenkomsten werden geannuleerd. Enigszins verlamd door de situatie zat ik de 1^e week van de lockdown ineens thuis op de bank. Niks voor mij. Ik las op Facebook een oproep aan verpleegkundigen om zich aan te melden voor extra hulp in de ziekenhuizen. Ik heb geen moment getwijfeld. Voordat ik bij DJI ging werken ben ik verpleegkundige geweest en heb 10 jaar lang als deskundige infectiepreventie gewerkt in het ziekenhuis. Naast mijn werk bij DJI ben ik lang blijven freelancen als verpleegkundige op de verloskundige afdeling van een ziekenhuis. Regelmatig ging ik na mijn werk bij DJI, door naar het ziekenhuis om daar een avonddienst te draaien, maar ook in de weekenden vond ik wel tijd om af en toe een dienst te doen.’

‘Helpen waar het nodig was: in het ziekenhuis waar bij iedereen het water over de schoenen liep, en men het amper aan kon’

Water over de schoenen

Monique had vooraf overleg gehad met haar manager bij DJI. Hij steunde haar initiatief en gaf zijn volledige medewerking. ‘Mijn werk bij DJI kon met wat overleg en schuiven overgenomen worden door mijn collega’s. Zo kon ik snel helpen waar het nodig was: in het ziekenhuis waar bij iedereen het water over de schoenen liep, en men het amper aan kon.’ Gek genoeg bleef het stil na de aanmelding van Monique. De situatie in het westen van Nederland was minder ernstig dan in Brabant. Maar Monique gaf niet op: ‘Ik stuurde een mail naar het ziekenhuis in mijn woonplaats Delft waar ik al die jaren heb gewerkt. Op dat mailtje kreeg ik gelijk antwoord, of ik direct kon komen.’

Geschenk van DJI

Monique belde gelijk met haar manager en vroeg hem onder welke condities dit kon. Monique: ‘Hij zei, ga het voorlopig maar gewoon doen.’ Een contract waarin stond dat DJI niet aansprakelijk zou worden gesteld voor eventuele gevolgen van het werk wat Monique deed in het ziekenhuis was in 1 dag geregeld. Ook een andere praktische kwestie kwam om de hoek kijken: wie ging Monique betalen? Een aantal onhandige en tijdrovende constructies passeerden de revue. Monique: ’Uiteindelijk heb ik bijna 3 weken fulltime gewerkt in het ziekenhuis en heeft DJI gezegd: het is een geschenk aan het ziekenhuis.’

Van Delft naar Zoetermeer

‘Na die 3 weken was de heftigste piek in het ziekenhuis in Delft dalende. Ik wilde nog met liefde blijven maar het was redelijk op orde. Mijn manager in het ziekenhuis gaf aan dat ze een samenwerkingsverband hebben met een ziekenhuis in Zoetermeer. Daar zaten ze erg omhoog met  veel zieken. Vervolgens heb ik daar nog eens 3 weken lang 1 dag in de week gewerkt. De overige dagen pakte ik mijn werk bij DJI weer op.’

‘Ik deed dit werk al 17 jaar niet meer, maar het viel me mee hoe snel ik er weer inzat en mijn weg wist te vinden’

Team infectiepreventie

In beide ziekenhuizen was Monique deskundige infectiepreventie. ‘Dat gaat over bestrijding van bijvoorbeeld postoperatieve infecties, maar ook het coronavirus Covid-19. Als adviseur infectiepreventie stel je protocollen op, implementeert deze protocollen, geef je voorlichting, en houd je infecties bij. Dit rapporteer je onder andere aan het RIVM. Dat doe je natuurlijk niet alleen. Bij beide ziekenhuizen maakte ik deel uit van een heel team infectiepreventie. Ik deed dit werk al 17 jaar niet meer, maar het viel me mee hoe snel ik er weer in zat en mijn weg wist te vinden. Ik voelde me heel welkom en dat het ertoe deed dat ik er was.’

Verpleegkundigenbloed

Ik ben nu bij DJI weer volop aan het werk. De implementatie van een bestuurlijk akkoord moet ervoor gaan zorgen dat ex- gedetineerden beter terugkeren in de samenleving. Dat is veel overleg met de partners uit het akkoord, zoals gemeenten, justitiële inrichtingen en reclasseringsorganisaties. Maar ook dat is werk waarvan ik denk dat het ertoe doet. Toch zal mijn verpleegkundigenbloed nooit verdwijnen: het voelt heel tegennatuurlijk als er iets mis gaat en ik sta aan de zijlijn. Bij DJI krijg ik gelukkig de ruimte om daar iets mee te doen, het was niet mogelijk geweest als DJI zich niet zo flexibel had opgesteld én het zo snel en eenvoudig had geregeld. Ik ben blij dat ik heb kunnen helpen, ik zou het zo weer doen.’

_{Dit verhaal is gemaakt in de beginperiode van de coronacrisis. De actuele cijfers over het aantal positief geteste mensen en het aantal opnames in het ziekenhuis, lees je op het coronadashboard.}