Willem van de Riet

Bezig met vluchtelingen, mensenrechten en cultuur in een onstuimig land als Libanon

Willem van de Riet
2e secretaris op de Nederlandse ambassade in Beiroet, Libanon

Studeerde liberal arts and sciences aan University College Utrecht. Deed daarna een master internationale betrekkingen aan The London School of Economics and Political Science.
Startte in 2014 met de opleiding voor startende beleidsmedewerkers bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Geeft in zijn functie bij Buitenlandse Zaken invulling aan het beleid op het gebied van politieke betrekkingen met Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Doet dat sinds maart 2016 op de Nederlandse ambassade in Beiroet.
Heeft ondanks zijn drukke leven nog steeds tijd om te pubquizzen.

De ene dag onderzoekt hij welke initiatieven ondersteund moeten worden om met 1,5 miljoen Syrische vluchtelingen om te gaan, de andere dag staat hij op de Beirut Design Week of voert hij gesprekken over een filmfestival voor mensenrechten. Willem van de Riet is als 2e secretaris bij de Nederlandse ambassade in Beiroet (Libanon) overal inzetbaar.

Leefbaarheid Syrische vluchtelingen

‘Voor mij bestaat er niet zoiets als een ‘typische werkdag’. Als 2e secretaris volg ik de politieke en veiligheidsontwikkelingen in Libanon en bouw ik aan een netwerk om effectief de Nederlandse belangen te kunnen vertegenwoordigen. Zo ga ik de deur uit om te onderzoeken welke VN-initiatieven er door Nederland ondersteund moeten worden om de leefbaarheid van de Syrische vluchtelingen te verbeteren. 1,5 miljoen vluchtelingen op een bevolking van 4 miljoen zorgt voor veel problemen. Een ander onderdeel van mijn functie is dat ik de Nederlandse cultuur in Libanon onder de aandacht probeer te brengen. Een paar weken terug stonden er Nederlandse designers op de Beirut Design Week. Design is ook een van dé Nederlandse exportproducten. De ambassademedewerkers helpen de designers in Libanon contacten op te doen. Maar ik zet me ook in voor mensenrechten. Dan zit ik bijvoorbeeld rond de tafel met de organisatie van een mensenrechtenfilmfestival.

Geen president

Op een grote ambassade in Washington of Berlijn heb je veel specifiekere werkzaamheden, maar deze ambassade bestaat slechts uit 16 medewerkers. Vandaar dat ik me zowel met vluchtelingen als cultuur, grensbewaking en mensenrechten bezighoud. Daarnaast is Libanon een behoorlijk onstuimig land. Niet alleen de massale vluchtelingeninstroom veroorzaakt moeilijkheden; er is al 2 jaar geen president gekozen, het land kent veel corruptie, IS pleegde er aanslagen en de ministerraad komt nauwelijks bij elkaar waardoor er bijvoorbeeld tot mei dit jaar 8 maanden geen afval werd opgehaald.

Het is niet direct aan mij of onze ambassade om deze problemen op te lossen, maar in onze strijd voor stabilisatie van het land en hulp aan de bevolking loop je hier wel tegenaan.

Specifiek beleid

Recent heeft de Nederlandse overheid 260 miljoen euro vrijgemaakt om het effect van de Syrië-crisis op de buurlanden aan te pakken. 86 miljoen gaat naar Libanon. Doordat ik en mijn collega´s in onze positie weten welke initiatieven er zijn, kunnen we de beleidsmedewerkers op het ministerie van Buitenlandse Zaken adviseren hoe ze dit bedrag het beste kunnen besteden om de stabilisatie te bevorderen.

Samenwerking oud-collega’s

Vanuit Beiroet werk ik veel samen met met mijn oud-collega’s van het Mashreq-team. In 2014 nam ik deel aan de opleiding voor startende beleidsmedewerkers bij het ministerie van Buitenlandse Zaken, waarna ik beleidsmedewerker werd op het gebied van politieke betrekkingen met Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Een van onze grote successen daar was om Syrische vrouwen van tegenover elkaar staande partijen samen te brengen, zodat zij nu een direct advies aan de VN kunnen uitbrengen. In conservatieve samenlevingen gaan mannen over de vredesbesluiten, terwijl de uitkomst duurzamer blijkt als er vrouwen bij dit proces betrokken zijn.’