Betrek meer burgers met een biculturele achtergrond bij maatschappelijke vraagstukken
Yasmin Seddiki
Senior adviseur Sociale Stabiliteit
Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid
Studeerde beleid, bestuur en organisatie. Was projectleider op het gebied van preventief jeugdbeleid bij Stichting de Meeuw. Werkte 15 jaar als beleidsmedewerker bij het instituut voor multiculturele vraagstukken Forum voordat ze startte bij het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Houdt van reizen, lezen en wandelen.
Yasmin Seddiki is senior adviseur Sociale Stabiliteit bij het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW). Ze is de inspirator achter 3 regionale kennisnetwerken, waarin burgers met diverse achtergronden meedenken over maatschappelijke vraagstukken en lokaal beleid. Naast haar werk bij SZW, is ze studentencoach en zet zij zich in voor kwetsbare groepen in Rotterdam.
‘Ik heb 16 jaar bij het instituut voor multiculturele vraagstukken Forum gewerkt voordat ik bij SZW als adviseur aan de slag ging. Vanuit die tijd houd ik me al bezig met diversiteit en inclusie. Toen ik bij SZW begon, heb ik me ingespannen om burgers met een biculturele achtergrond te betrekken bij het meedenken over de vraagstukken die hen aangaan. Denk aan thema’s als discriminatie, maatschappelijke spanningen en polarisatie.
De afgelopen jaren heb ik 3 regionale kennisnetwerken opgezet met wie we geregeld samenkomen. De bedoeling is dat we kennis en kunde van deze thema’s bevorderen en tegelijkertijd actieve burgers verbinden aan het lokale bestuur. Zo organiseren we lokale veerkracht. Deze manier van samenwerken met burgers is van meerwaarde, ook voor beleidsontwikkeling, oplossingen en maatschappelijk draagvlak.
Ik verwacht dat Nederland tussen 2020 en 2030 gehoor zal geven aan de geluiden tegen racisme en uitsluiting in de samenleving. Ik hoop dat we in 2030 een mooie samenleving zien, waarin diversiteit en inclusie vanzelfsprekend zijn. Dat gun ik de jongere generaties van harte. We hebben nog 10 jaar te gaan, dat moet toch lukken, niet?
Nederland is mijn thuis, mijn land. ‘Je bent pas ergens thuis, als je er een dode hebt begraven’, staat er in het boek Honderd Jaar Eenzaamheid van Gabriel Garcia Marquez. Daarom zet ik me in Rotterdam in voor het realiseren van een zelfstandige islamitische begraafplaats, waar eeuwige grafrust is. Begraven worden in het land waar je je thuisvoelt is een wezenlijk kenmerk van inclusie. Het idee dat mijn graf later in Marokko zou zijn, terwijl mijn familie hier woont, vind ik tamelijk bizar.‘