Diversiteit en inclusie

Je gezien, gehoord en gewaardeerd voelen. Wat je achtergrond ook is en welk verhaal je ook met je meedraagt. Bij het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties werkt het team rijksbrede communicatie Diversiteit en Inclusie aan een Rijksoverheid die divers en inclusief denkt en doet. 

We zijn als collega’s allemaal anders en uniek. ‘En dat is juist de kracht van een organisatie’, zegt Nawaz Kazmi, specialistisch communicatieadviseur bij het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en projectleider van Diversity Week 2023 (3 t/m 11 oktober). Wat betekent Diversiteit en Inclusie (D en I) voor Nawaz zelf? Op het werk, maar ook in zijn persoonlijke leven?

Selda Akbal. Adviseur diversiteit en inclusie bij het programma Divers OCW bij het ministerie van Onderwijs Cultuur en Wetenschap (OCW), voorzitter bij het AGORA Network, schrijfster, verbindster, powervrouw, powermoeder en dochter van een migrantenechtpaar met Turkse roots. Is dat laatste belangrijk? Ja en nee. Ja, omdat je trots mag zijn op je afkomst. Nee, als het in relatie is tot werkgever- en werknemerschap. Helaas is er op dat gebied nog een wereld te winnen. En daar zet Selda zich met een ongekend enthousiasme en gedrevenheid voor in.

De Rijksoverheid heeft een voorbeeldrol op het gebied van diversiteit en inclusie. Daarom moet het altijd aandacht blijven krijgen, vindt Abdeluheb Choho, algemeen directeur bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO). Als reactie op de Hongaarse anti-homowet liet hij het logo van de RVO aanpassen in regenboogkleuren. Want: iedereen moet overal zichzelf kunnen zijn.

Meer creativiteit, denk- en innovatiekracht. Een sterke positie als aantrekkelijke en moderne werkgever. Nieuw talent binnenhalen. Het zijn enkele voordelen van een inclusief en divers wervings- en selectiebeleid. Maar hoe zorg je ervoor dit niet alleen op papier de ambitie is, maar ook echt wordt doorgevoerd in de praktijk? Daarover vertelt Samira Akaiouar, die onlangs haar master afrondde en nu al werkt als recruiter diversiteit en inclusie bij het ministerie van Financiën.

De Rijksoverheid wil een werkgever zijn waar iedereen zich welkom en gewaardeerd voelt. In een werkomgeving waar samenwerking, aandacht voor individuele kwaliteit en ontwikkelmogelijkheden voorop staan. Diversiteit en inclusie is dan ook een belangrijke pijler van het personeelsbeleid. Eva Heijblom, Christiaan Rebergen en Abigail Norville, 3 topambtenaren, gaan met elkaar in gesprek over diversiteit, inclusie en inclusief leiderschap bij de Rijksoverheid.

De buitenwereld naar binnen halen, dat is belangrijk voor het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) bij het maken van beleid. Bij de Expertise unit Sociale Stabiliteit gebeurt dat volop. Augusto de Campos Neto staat dagelijks in contact met zijn doelgroep.

Ergens iets van vinden is niet zo moeilijk. Iedereen heeft wel een mening over hoe de zaken op de werkvloer geregeld zijn. De kunst is vervolgens om er ook iets mee te doen. Huriye Akdemir wilde iets voor haar collega’s betekenen en kwam in actie. Naast haar functie als beleidsondersteuner Stikstof sloot ze zich aan bij de Ondernemingsraad van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV). Of zoals ze het zelf omschrijft: een groep gemotiveerde mensen die de wereld mooier willen maken.

Wat zijn we met elkaar in een bijzondere tijd beland! Thuiswerken daar waar mogelijk, kinderen thuis, zo min mogelijk sociaal contact en alle andere maatregelen hebben nogal wat invloed op ons allen. Wanneer ik deze blog schrijf zijn we al meer dan 2 weken in een ander leven lijkt het wel.

Sinds 2018 heeft het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) een actief diversiteitsbeleid. Inmiddels zijn er vijftig zogenaamde ambassadeurs, en is er de ambitie is om het nog beter te doen. Senior adviseur diversiteit en inclusie, Shervin Nekuee legt de lat nog een stukje hoger.

Ben jij een onbeperkte denker? Deze vraag zou je zomaar gesteld kunnen zijn of worden de komende tijd. Om binnen het Rijk meer beweging maar zeker ook bekendheid te geven aan de doelgroep mensen met een arbeidsbeperking,  is op 1 januari het programma onbeperkte denkers van start gegaan. Als programmamanager werk ik samen met een aantal vakbonden en met subsidie vanuit het AenO fonds Rijk.

Met de komst van de wet banenafspraak lijkt ook de discussie wat is zinvol en nuttig werk te zijn aangewakkerd. Wanneer is iemand daadwerkelijk van meerwaarde? Wie is (on)misbaar? Voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt worden er nu banen gecreëerd door bepaalde taken zoals koffie halen, opruimen van het printerhok, etc. bij anderen weg te halen. Dit zijn voorbeelden van taken die de etage-assistenten bij het ministerie van Justitie en Veiligheid en bij het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties uitvoeren.

Soms gebeuren er van die dingen waarbij ik denk: waarom ik? Of: hoe ben ik hierin terecht gekomen? Herkenbaar? Voor ik het wist zat ik dit voorjaar in een brainstormsessie met een groepje collega’s om het jaarlijkse directie uitje te organiseren.

Henk Heijmans was operationeel manager van de afdeling Documentaire Dienstverlening bij het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat toen hij een project startte waarvoor hij op tijdelijke basis 3 Wajongers aannam. Vandena Chatterpal was een van hen. Ze vertellen wat de inzet van Wajongers bij informatiebeheer oplevert.

Op de eerste wat zonnige zondag van dit jaar besluit ik mijn handbike (fiets die ik kan koppelen aan mijn rolstoel) maar eens uit het winterstof te halen. Trots fiets ik mijn eerste kilometers van 2019 weg. Er fietst een groepje wielrenners langs en een stukje haak ik bij ze aan. Ze hadden vast niet gedacht dat ik hun tempo bij kon houden. Ik laat mijn snelheid weer zakken en geniet van het landschap waar ik doorheen rij. Ten volle besef ik; ook al is het op mijn eigen manier, ik doe mee!

Meedoen is voor iedereen belangrijk. Of het nu gaat om werken, sporten of reizen. Dat maakt in dit geval niet uit. Ik durf te stellen dat niemand het fijn vindt om langs een maatschappelijke zijlijn te staan en toe mag kijken. Toch wordt er nog veel gekeken naar en beoordeeld op dingen die mensen niet kunnen. Voor mensen met een handicap is het vaak lastig om te laten zien waar ze goed in zijn, ze moeten eerst alle vooroordelen zien te overwinnen. Ook ik heb bij een sollicitatiegesprek bijzondere vragen gehad; hoe is het nou om te leven met een progressieve spierziekte?

Laatst stond ik op de zeepkist met mijn verhaal dat ik echt mee doe. Toen mijn collega’s bedachten dat er een zeepkist moest komen reageerde ik enthousiast dat ook ik op de zeepkist wilde staan. Zo werd de eerste rolstoel toegankelijke zeepkist gelanceerd. Ik sta erop en niet ernaast of ervoor! Het mee kunnen doen naar mijn eigen kunnen maakt me trots. In deze blog deel ik tips en een bonus tip die je kunt gebruiken om meer mensen echt mee te laten doen.