Iedereen kent het wel; vroeger was alles beter. Het eten was gezonder, de kinderen speelden buiten, de muziek kraakte nog op de langspeelplaat en de burn-out was nog niet uitgevonden. Als mijn oma van 96 jaar begint over deze tijd, beginnen wij als familie altijd wat geïrriteerd te zuchten.
Blog: Koffietijd
Petra Baks
Beleidsmedewerker - Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties
Persoonlijke verhalen
Ik kan me bij veel dingen van vroeger niets meer voorstellen. Voor mij is warm water uit de kraan vanzelfsprekend, net zoals een douche en toilet in huis. Soms dwalen mijn gedachten af naar de tijd waarin ieder bedrijf een koffiejuffrouw had. In mijn beleving hoorde je de kar met gevulde thermoskannen en rammelende kopjes al van verre aankomen. De koffiejuffrouw wist ook precies wat je dronk en hoeveel suiker of melk je gebruikte. Er werd even tijd gemaakt voor een praatje, want de koffiejuffrouw was niet alleen op de hoogte van het reilen en zeilen op de afdeling, maar ook van vele persoonlijke verhalen. Deze tijden zijn misschien wel in heel korte tijd verleden tijd geworden. De koffiejuffrouw is vervangen door een koffieautomaat met zoveel keuzes dat het er voor de twijfelaar niet makkelijker op is geworden. De techniek staat tegenwoordig voor niets. Je drukt een paar keer op een scherm zonder knoppen en 'tadaa' daar is je kop koffie, precies zoals je het wilt.
Rekken en strekken
Toch is koffie uit de automaat voor mij niet vanzelfsprekend. Het parkeren voor het apparaat met een rolstoel is al een uitdaging want door mijn rolstoel kan ik niet recht voor het apparaat staan. Het touchscreen zit te hoog waardoor er vals licht in het screen valt. Het assortiment theezakjes is prachtig om naar te kijken maar hoe ik ook mijn best doe met rekken en strekken; ze blijven te ver weg zo helemaal achterin de kast. Als het me dan eenmaal is gelukt om een kartonnen bekertje op de juiste plaats te krijgen en heet water te tappen, brand ik mijn handen aan de hitte van de beker of knijp ik hem fijn waardoor er een plons heet water over mijn benen gaat. Dit is op te vangen met een eigen mok, maar die zijn dan vaak te zwaar.
Koffie tappen met je afstandsbediening
Nu zijn er meer mensen met een beperking die moeite hebben met de nieuwe koffieautomaten in ons gebouw; mensen met een visuele beperking kunnen weinig met een touchscreen. Ergens lukraak op drukken en er later achter komen dat je koffie wel erg naar chocomelk smaakt is niet altijd leuk. Gelukkig zijn er voor dit soort problemen oplossingen te bedenken en zo hebben medewerkers met een beperking een afstandsbediening om het koffieapparaat te bedienen. Het enige is dat iedere keuze een eigen afstandsbediening vergt en dat de afstandsbediening alleen werkt op het apparaat waarvoor die is ingesteld. Dus als je een vergadering hebt op een andere etage, zit er niets anders op dan op een droogje te zitten of een collega te vragen om een drankje voor je te tappen. Gelukkig vinden mijn collega's het geen enkel probleem om iets voor me uit de automaat te halen. Met hen maak ik dan gelijk ook een praatje. En zo is voor mij de cirkel rond: de koffiejuffrouw wordt vervangen door collega's. Ik ben blij dat we nog niet àlles hebben geautomatiseerd.