Diversiteit kent vele vormen en ik juich ze allemaal toe
Farida Polsbroek
City dealmaker/regio-adviseur
Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties
Rondde in 1986 de studie andragologie af aan de Universiteit van Amsterdam met als aandachtsgebied Nederland als multiculturele samenleving. Startte haar loopbaan in Amsterdam bij Buurthuis Oost en is naast haar adviesfuncties bij de Belastingdienst en het ministerie van BZK altijd actief geweest in de lokale en gemeentelijke politiek in Diemen. Is gespecialiseerd in de positie van vrouwen en diverse etnische groepen op de arbeidsmarkt.
Farida Polsbroek is city dealmaker bij het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) en werkt samen met andere overheden en stakeholders aan stedelijke vraagstukken. Zij maakt zich in verschillende functies bij de (Rijks)overheid al 25 jaar hard voor diversiteit en inclusiviteit.
‘Ik heb een goede afspiegeling van de samenleving in het personeelsbestand altijd belangrijk gevonden. Of het nou gaat over een gelijke man-vrouwverhouding, de verdeling naar etnischculturele achtergrond, leeftijd of iets anders. Diversiteit kent vele vormen en ik juich ze allemaal toe.
Binnen het Young@heart netwerk van BZK zet ik mij vooral in voor de 50-plussers onder de ambtenaren. Ik verzet me tegen het stereotiepe beeld dat oudere medewerkers minder vitaal en betrokken zouden zijn, omdat ze al naar hun pensioen toeleven. Zelf ben ik op mijn 61ste nog van functie veranderd en sommige collega’s kunnen qua leeftijd mijn zoon of dochter zijn. Juist de samenwerking tussen verschillende generaties zorgt voor een breed perspectief in ons team. Dat maakt niet alleen dat we ons werk beter doen, het is ook veel leuker!
Ik verwacht dat Nederland tussen 2020 en 2030 vooral hard zal moeten werken aan meer diversiteit in de hogere functies om zo de polarisatie in de samenleving tegen te gaan. Een gebeurtenis die het afgelopen jaar indruk op mij maakte, was het grote aantal slachtoffers van de coronapandemie onder de zwarte bevolking en migrantengroepen in de Verenigde Staten en Engeland. De mensen onderaan de sociaaleconomische ladder worden het hardst getroffen. Voor zover ik weet, is hier in Nederland nog geen onderzoek naar gedaan.
Wat mij van het hart moet, is dat ik me nu al ruim 30 jaar bezighoud met het vraagstuk etnische diversiteit en vandaag de dag nog regelmatig dezelfde discussies hoor als in het begin. Soms lijkt het wel alsof we in cirkels ronddraaien. Maar de jongere generatie is fel op het thema en ik denk dat dit het proces in een stroomversnelling gaat brengen.’