Angst hebben in mijn functie is geen optie
Tommy
Werkmeester PI Ter Apel
Dienst Justitiële Inrichtingen
Studeerde handel en economie waarna hij verhuisde van omgeving Den Haag naar Groningen. Naast lekker eten knapt hij graag huizen op en reist de wereld over. Is altijd bezig met sport op paardrijden na. Stilzitten is niet zijn sterkte kant.
Tommy werkt als arbeidsbegeleider in een gevangenis, de penitentiaire inrichting (PI) in Ter Apel. Niet zomaar een gevangenis. Tommy: ‘hier zitten gedetineerden die we niet terug in onze maatschappij begeleiden, maar die na het uitzitten van hun straf of met een speciale regeling terug moeten naar hun geboorteland. Dit werk vraagt veel van je. Het is topsport: zwaar, maar iedere zweetdruppel waard’
‘De Penitentiaire Inrichting in Ter Apel is de enige PI in de provincie Groningen waar enkel gedetineerde zitten van buitenlandse komaf. Maar niet alleen dat, het is ook een bijzondere gevangenis. In Ter Apel zitten ruim 400 gedetineerden uit meer dan 60 verschillende landen die allemaal weer terug moeten naar hun land van herkomst. Ondanks de vaak uitzichtloze situatie voor deze mannen, proberen we elke dag te gaan voor een lach.
Laatst vroeg een man uit Albanië hoe Nederlanders eigenlijk dansen. Tijdens het foute uur kwam er een nummer van de snollebollekes voorbij en voor we het wisten stonden we van links naar rechts te dansen. Dat zijn in zekere zin mooie momenten waar je een goede leefomgeving mee creëert. Maar ook het bieden van ondersteuning bij de taal vind ik belangrijk. Een Iraniër die iedere dag bezig is met het leren van diverse talen, ondanks dat zijn toekomst en vrijwel uitzichtloze situatie, daar help ik hem graag bij.
Ik heb dagelijks te maken met onder andere moordenaars, kindsoldaten en gedetineerde die zitten voor zedendelicten. Mannen die geen dag in hun leven te maken hebben gehad met veiligheid, structuur en een fijne opvoeding. Iedere dag bedank ik de mannen aan het eind van hun werkdag voor hun inzet. Het effect van zo’n compliment is zo groot. Vaak besef ik wel hoe dankbaar ik mag zijn met wat ik heb en hoe ik ben opgevoed.
De werkplaats in Ter Apel voelt een beetje als mijn winkel. Heel vertrouwd. Mijn klanten zijn wel een beetje anders dan in een bouwmarkt natuurlijk. Je wordt hier getraind op agressief gedrag en je werkt nooit individueel op de groep. Goed samenwerken met je collega’s is cruciaal en angst hebben is geen optie. Ik heb meegemaakt dat mensen echt fysiek worden. Maar ze weten tegelijkertijd heel goed dat ze daarmee echt de grens over gaan en dat gedrag consequenties heeft. En ondanks dat ga ik iedere dag met heel veel plezier naar mijn werk. Als ik dat niet meer voel, stop ik direct.’