Iedereen in ons team moet 100% zichzelf kunnen zijn
Mustapha Ahajjam
Directiesecretaris
Dienst Justitiële Inrichtingen
Voltooide de hbo-studie sociaal pedagogische hulpverlening. Klom van gevangenisbewaarder via afdelingshoofd op tot directiesecretaris bij DJI. Werkt naast zijn baan met veel liefde en voldoening bij Jeugdzorg waar hij uit huis geplaatste kinderen met ernstige gedragsstoornissen helpt om weer te functioneren in de maatschappij.
Mustapha Ahajjam is directiesecretaris bij de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI), onderdeel van het ministerie van Justitie en Veiligheid (JenV). In 2004 startte hij bij DJI als gevangenisbewaarder en vervulde daarna diverse functies. Sinds 2017 is hij de rechterhand van de directeur van het Detentiecentrum Rotterdam, waar illegale vreemdelingen op uitzetting wachten. Zijn collega’s zien hem als een echte verbinder.
‘In het detentiecentrum werken we met een complexe, diverse groep ingeslotenen. Mensen in een uitzichtloze situatie en vaak met een hoog stressniveau. We willen respectvol en vriendelijk omgaan met deze mensen tijdens hun verblijf en dat doen we met een divers medewerkersteam. Om ons werk goed te kunnen doen, is een fijne teamsfeer noodzakelijk: iedereen moet zich veilig genoeg voelen om 100% zichzelf te zijn.
Natuurlijk zijn ook hier soms spanningen tussen mensen. Ik heb daar voelsprieten voor en zodra ik merk dat er iets wringt, regel ik een open gesprek. Pas nog interpreteerde een collega een opmerking van een andere collega over zijn manier van werken, als een afwijzing van zijn geloofsovertuiging. Na een goed gesprek was deze miscommunicatie de wereld uit. Maar praat je niet met elkaar, dan kan zo’n verkeerde aanname snel uitgroeien tot een groot probleem.
Een gebeurtenis die het afgelopen jaar indruk op mij maakte, was de antiracisme demonstratie in juni in mijn eigen stad Rotterdam. Al die mensen van allerlei kleuren die samen een vuist maakten tegen racisme, dat raakte me echt.
Wat mij van het hart moet, is dat ik moe word van het geklaag over alles wat ‘anders’ is, en om die reden ‘niet goed’. Positieve energie krijg ik bijvoorbeeld van een afdeling in onze gevangenis waar een homoseksuele Nederlandse christelijke man, een lesbische Indonesische atheïstische vrouw en een Marokkaanse islamitische jongen al jaren samen een topteam vormen. Zonder over elkaar te oordelen, met interesse voor elkaars achtergrond en trots op hun eigen cultuur. Kijk naar overeenkomsten in plaats van verschillen en er komen vanzelf meer positieve ervaringen op je pad. Dat beloof ik.'